Δουλεύοντας σε κέντρο φιλοξενίας προσφύγων

Επιμέλεια: Αναστάσιος Συρμάς

Όταν μου ανακοίνωσαν ότι μου ανέθεσαν εργασία σε θέση γενικών καθηκόντων στον χώρο διαμονής των προσφύγων χάρηκα γιατί ήμουν άνεργος αρκετό χρονικό διάστημα. Όταν αντίκρισα την περιοχή που έμεναν οι πρόσφυγες ένιωσα ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μία χαράς που θα έπιανα δουλειά και ταυτόχρονα λύπης και απελπισίας.
Από την πρώτη μέρα βίωσα δύσκολες καταστάσεις. Φασαρίες μεταξύ των προσφύγων, αστυνομικές κλούβες να προσπαθούν να τους χωρίσουν. Γενικότερα οι προστριβές μεταξύ των προσφύγων είναι σχεδόν καθημερινότητα, καθώς οι συνθήκες διαβίωσης δεν είναι οι καλύτερες. Αρκετοί μένουν σε σκηνές, άλλοι που θεωρούνται προνομιούχοι σε containers, ενώ το φαγητό δεν είναι πάντα καλό. Υπάρχουν γενικότερα θέματα καθαριότητας και, επίσης, συνυπάρχουν άνθρωποι με διαφορετικές κουλτούρες και πολιτισμικά στοιχεία.
Η εργασία στο χώρο φιλοξενίας με ρίχνει ψυχολογικά όμως έχω ανάγκη τη δουλειά και τα χρήματα και έχω οπλιστεί με υπομονή και καρτερικότητα.
Τα καθηκόντά μου είναι η καθαριότητα του παιδικού σταθμού όπου πηγαίνουν τα μικρά προσφυγόπουλα και ευτυχώς έτσι νιώθω χρήσιμος, καθώς θεωρώ ότι παρά τις δύσκολες καταστάσεις που βιώνω υπάρχει ελπίδα γι’ αυτούς τους ανθρώπους.