Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Σκέψεις γύρω από τη στείρωση των ζώων

Γράφει η Δώρα Τσικάρη
Στο τέλος της περασμένης χρονιάς βίωσα κάτι πολύ όμορφο και πολύ δύσκολο συγχρόνως. Η γέννηση πέντε κουταβιών από την σκυλίτσα μού έφερε αναστάτωση στη ζωή μου τόσο ευχάριστη όσο και δυσάρεστη.
Τα όσα βίωνα με έκαναν να σκέφτομαι ότι έκανα λάθος που δεν είχα προβεί μέχρι τότε στη στείρωση του ζώου. Όταν ήταν σε οίστρο, το έβλεπα να μαζεύει τα λούτρινα ζωάκια στο χώρο του για να τα περιποιηθεί σαν να ήταν τα μωρά του. Ήταν εμφανής η επιθυμία του να αποκτήσει κουταβάκια.
Ένας άλλος λόγος που δεν είχα προβεί σ’ αυτήν την ενέργεια ήταν οι πληροφορίες που είχα για το πώς γίνεται η στείρωση του ζώου. Αν αυτό συνέβαινε σε μία γυναίκα από παθολογικά αίτια, θα την λυπόταν ο κόσμος και θα την έλεγαν στείρα. Αυτό, λοιπόν, πρέπει να γίνει σ’ ένα ζώο.
Θυμάμαι ότι λίγες μέρες πριν την γέννηση των κουταβιών συνάντησα μα φίλη που θεωρείται φιλόζωη κι όταν της μίλησα για το γεγονός, μου είπε ότι ακόμα και τότε μπορούσα να κάνω την στείρωση. Όταν την ρώτησα τι θ’ απογίνονταν τα κουτάβια, μου είπε ότι το πιο πιθανό είναι να μην επιβιώσουν, αλλά γι’ αυτά θα είναι καλύτερα, μιας και στον κόσμο μας που είναι φτιαγμένος μόνο για τους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν καταλάβει τον χώρο όπου θα μπορούσαν να ζήσουν τα ζώα, είναι καλύτερα να ελέγξουμε τις γεννήσεις.
Οι μέρες που ακολούθησαν ήταν πότε ονειρικές με τις τρυφερές εικόνες που έβλεπα καθημερινά και πότε εφιαλτικές, καθώς προσπαθούσα να κρατήσω καθαρό τον χώρο τους. Αργότερα προσπαθήσαμε να τους βρούμε σπίτι. Εκεί σταθήκαμε αρκετά τυχεροί. Βοήθησαν φίλοι και το internet. Κρατήσαμε το ένα από τα κουτάβια για να μας κάνει τη ζωή δύσκολη αλλά και όμορφη με τον τρόπο του. Τα άλλα πιστεύω ότι θα δώσουν χαρά σ’ αυτούς που τα έβαλαν στη ζωή τους για να καλύψουν πιθανά συναισθηματικά κενά και τους πρόσφεραν αγάπη και ασφάλεια.
Αναλογιζόμενη όσα έζησα, ίσως προβώ και εγώ σε μία τέτοια ενέργεια, δηλαδή στην στείρωση του ζώου μου. Όμως τότε δεν θα κρυφτώ πίσω από το πέπλο της ζωοφιλίας, αλλά θα το κάνω για να μην περάσω ξανά τα ίδια με τη γέννηση των κουταβιών, είτε ευχάριστα είτε δυσάρεστα.
Απ’ όλα τα παραπάνω προκύπτει το εξής ερώτημα: ποιος είναι πραγματικά ζωόφιλος; Αυτός που λαμβάνει υπόψη του τα θέλω του ζώου του, το αφήνει να εξελιχθεί και να ικανοποιήσει τα ένστικτα και τις επιθυμίες του, προσπαθώντας να αντιμετωπίσει τις συνέπειες, ή αυτός που επεμβαίνει στη φύση στειρώνοντας το ζώο του, αποφεύγοντας τις συνέπειες μιας πιθανής ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης, ή και οι δύο, ο καθένας με τον τρόπο του;
Την απάντηση στο δίλλημα τη δίνουν οι φιλοζωικές οργανώσεις οι οποίες ξεκάθαρα παίρνουν θέση υπέρ της στείρωσης των ζώων καθώς θεωρείται απαραίτητη για την ομαλή συμβίωση ζώων και ανθρώπων.

Σχόλια