Αργυροχρυσοχοΐα ένα επάγγελμα που έχει τις ρίζες του στα αρχαία χρόνια

Eπιμέλεια: Κώστας Ρούμογλου, Τάσος Μαυρέας.
Η αργυροχρυσοχοΐα αποτελεί έναν επαγγελματικό κλάδο του οποίου η ιστορία ξεκινά από τα αρχαία χρόνια όπως αποδεικνύεται και από τα ευρήματα των ανασκαφών στην πόλη μας για τα έργα του ΜΕΤΡΟ. Τελευταία, όμως, όπως συμβαίνει και με άλλους κλάδους, λόγω της οικονομικής κρίσης αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, με συνέπεια το κλείσιμο αρκετών επιχειρήσεων και την κάμψη της ελληνικής παραγωγής.
Ο Στέλιος Τσομάκος αργυροχρυσοχόος, ιδιοκτήτης καταστήματος, μας μιλά για το επάγγελμα:

- Ο αργυροχρυσοχόος σχεδιάζει, κατασκευάζει και επιδιορθώνει αντικείμενα και κοσμήματα από χρυσό και ασήμι. Βγάζει σχέδια δικής του έμπνευσης αλλά και άλλα, σύμφωνα με συγκεκριμένες παραγγελίες που δέχεται. Κατασκευάζει καλούπια και αφού τους δώσει τη μορφή που θέλει, τα συνθέτει και τα συναρμολογεί. Βέβαια όλα αυτά σε θεωρητικό επίπεδο πλέον, καθώς όλοι οι αργυροχρυσοχόοι παραγγέλνουν έτοιμα σχέδια κατασκευασμένα από εργαστήρια. Έτσι μειώνεται πολύ το κόστος του κοσμήματος για τον πελάτη σε σχέση μ’ αυτά που θα πλήρωνε, αν έφτιαχνε ο χρυσοχόος ένα ξεχωριστό και μοναδικό κομμάτι.
Την τέχνη του αργυροχρυσοχόου οι Θεσσαλονικείς τη μάθαμε από τους Εβραίους, τους Κωνσταντινουπολίτες και τους Μικρασιάτες χρυσοχόους που εγκαταστάθηκαν στην πόλη. Γι’ αυτό, ίσως, και οι παλιοί του επαγγέλματος ήταν λίγο προληπτικοί και ποτέ δεν έλεγαν ότι πάνε καλά οι δουλειές, γιατί φοβούνταν το κακό μάτι.

- Γενικά, θα λέγατε ότι είναι προσοδοφόρο επάγγελμα;
- Ναι πριν την κρίση ήταν και μάλιστα πολύ, όμως το παλιό σλόγκαν που κυκλοφορούσε «ο χρυσός μας φέρνει πιο κοντά» δεν εφαρμόζεται πλέον στην πράξη. Κάποτε ένας γάμος δημιουργούσε χαμόγελα και οι συγγενείς ξόδευαν πολλά χρήματα, τώρα τέλειωσαν αυτά και πλέον χαρίζουν μόνο ένα μονόπετρο στη νύφη κι ένα ρολόι στο γαμπρό. Επίσης, ο τουρισμός της πόλης έχει μεν αυξηθεί, αλλά έρχονται άνθρωποι κυρίως από την ανατολική Ευρώπη με χαμηλά βαλάντια. Τέλος, στα χρόνια της κρίσης ο τζίρος έπεσε ως και πενήντα τοις εκατό, ενώ, παράλληλα, έγινε μεγάλη αύξηση στη φορολογία. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι τα παραδοσιακά χρυσοχοΐα της πόλης κατάφεραν να αντέξουν. Ακόμη, ο κλάδος, γενικά, αναπροσαρμόστηκε και τα κοσμήματα έγιναν πιο light κι αν θέλει ο πελάτης, βγαίνουν και σε 9 καράτια, με πιο λεπτές αλυσίδες, ώστε να μειωθεί το κόστος και να είναι προσιτά στο αγοραστικό κοινό.

- Πώς είναι σήμερα, κατά τη γνώμη σας, η κατάσταση στον κλάδο της αργυροχρυσοχοΐας; Θα την προτείνατε σαν επαγγελματική λύση σ’ έναν νέο;
- Κοιτάξτε. Οι νέοι που μπαίνουν στον κλάδο είναι κυρίως παιδιά επιχειρηματιών που γνωρίζουν τον χώρο. Δύσκολα να μπει κάποιος άλλος, εκτός αν αγαπάει πραγματικά το επάγγελμα. Υπάρχουν εργαστήρια για να μάθεις την τέχνη, τόσο στον ΟΑΕΔ όσο και σε ΕΠΑΛ και ΙΕΚ αλλά και ιδιωτικές σχολές. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι τα χρήματα τα έχει η εμπορία κοσμημάτων και όχι το εργαστήριο επισκευής και κατασκευής. Πολλοί επαγγελματίες στέλνουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν γεμολογία δηλαδή να εξειδικευθούν στην ανάλυση και πιστοποίηση πολύτιμων λίθων.
Κλείνοντας, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τον κύριο Στέλιο Τσομάκο για τον χρόνο που μας διέθεσε και τις πολύ σημαντικές πληροφορίες που μας παρείχε.