
Σε μία επίσκεψη που πήγαμε στο Ραδιοφωνικό Σταθμό της ΕΡΤ3, είδαμε πολλά τεχνικά θέματα. Εγώ όμως θέλω να επικεντρωθώ σεπιο ανθρώπινα ζητήματα. Κάποια στιγμή πάνω στην ξενάγηση τους ρώτησα για τη δύσκολη περίοδο με το μαύρο στην ΕΡΤ και τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν στους εργαζόμενους του ραδιοφωνικού σταθμού.
Εκεί φάνηκε η πικρία που είχαν για τα δύο χρόνια που ήταν κλειστά. Κάποια άτομα από τους υπαλλήλους και τους δημοσιογράφους, έμειναν μέσα και στήριξαν το ραδιόφωνο όταν όλοι οι άλλοι συνέχιζαν τη ζωή τους.
Αυτά που άκουσα ήταν λυπηρά, γιατί αναγκάστηκαν κάποιοι λίγοι να στηρίξουν στο σταθμό και τη δουλεία τους με χρήματα που στην ουσία τα στερούσαν από τα σπίτια τους και τις οικογένειές τους. Οι συνθήκες ήταν απίστευτα δύσκολες, καθώς έμεναν μέρα νύχτα χωρίς θέρμανση με φόβο για πλιάτσικο και πολλές φορές φόβο και για τη ζωή τους. Ευτυχώς ο αγώνας στο τέλος δικαιώθηκε και το ραδιόφωνο ξανάνοιξε αλλά οι μνήμες παραμένουν άσβηστες.
Κλείνοντας θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες όλης της ομάδας του project στους ανθρώπους του ραδιοφώνου που μας υποδέχτηκαν για την φιλοξενία τους και την ξενάγηση που μας έκαναν.
Κλείνοντας θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες όλης της ομάδας του project στους ανθρώπους του ραδιοφώνου που μας υποδέχτηκαν για την φιλοξενία τους και την ξενάγηση που μας έκαναν.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου