Επιμέλεια: Βασίλης Γκόσιος
Στην καρδιά της Θεσσαλονίκης στην περιοχή που περιβάλλεται από τις οδούς: Εγνατία, Ερμού, Βενιζέλου και Αριστοτέλους υπάρχει εδώ και 100 χρόνια η αγορά του ιστορικού κέντρου της Θεσσαλονίκης, το Καπάνι. Η αγορά αυτή δημιουργήθηκε από πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, που έφτασαν στην πόλη μετά την μικρασιατική καταστροφή. Δημιούργησαν μια μικρή αγορά που γρήγορα έγινε σημείο αναφοράς.
Στα πλακόστρωτα δρομάκια της βρίσκεις κυριολεκτικά τα πάντα. Ολόφρεσκα ψάρια, λαχανικά, φρούτα, τυροκομικά, κοτόπουλα, κρέατα αλλά και είδη ένδυσης, υπόδησης, απορρυπαντικά και λευκά είδη. Είναι μια άλλη πόλη μέσα στην πόλη. Είναι η καρδιά της αγοράς της Θεσσαλονίκης. Στο Καπάνι συνυπάρχουν η ιστορία, η παράδοση, ο πολιτισμός και η επιχειρηματικότητα.
Στην αγορά αυτή δουλεύω από μικρό παιδί. Οι περισσότεροι καταστηματάρχες είναι εκεί από παιδιά, τα μαγαζιά τους είναι δεύτερης και τρίτης γενιάς. Συνεχίζουν την παράδοση με τις πιο αντίξοες συνθήκες καθώς «ανταγωνιστές» τους είναι οι πολυεθνικές, και «εχθρός» τους η οικονομική κρίση. Σε αυτά τα ίδια σοκάκια, κάποτε δεν μπορούσες να περάσεις από τον κόσμο. Τώρα η κίνηση είναι αραιή, αργή, νωχελική, όπως οι θαμώνες της περιοχής. Είναι όμως άδικο γιατί εκεί υπάρχουν νέοι άνθρωποι που δίνουν καθημερινό αγώνα για να σώσουν την παράδοση και ιστορική γειτονιά. Δυστυχώς η ιστορική αγορά κινδυνεύει με αφανισμό. Οι πελάτες έχουν μειωθεί και εκείνοι που από παράδοση ή συνήθεια συνεχίζουν να την επιλέγουν έχουν μεγαλώσει ενώ τα εισοδήματα τους είναι πλέον μικρότερα ενώ οι νέοι δεν τη γνωρίζουν.
Όσα καταστήματα κλείνουν δεν ξανανοίγουν ή αν νοικιαστούν, οι καινούριοι ιδιοκτήτες τους είναι πλέον Κινέζοι.
Για τους τουρίστες είναι μια σίγουρη επιλογή για ξενάγηση, οι Θεσσαλονικείς όμως που έχουμε το Καπάνι κυριολεκτικά μέσα στα πόδια μας και δεν το ξέρουμε είναι αδικαιολόγητο. Χρειάζεται η πολιτεία να αναλάβει πρωτοβουλίες δημιουργώντας θέσεις στάθμευσης και καλύτερη συγκοινωνία ώστε η πρόσβαση να είναι ευκολότερη.
Αλίμονο, αν αφήσουμε τις μεγάλες εταιρείες να καταπιούν την παράδοση και την ιστορία.
Στα πλακόστρωτα δρομάκια της βρίσκεις κυριολεκτικά τα πάντα. Ολόφρεσκα ψάρια, λαχανικά, φρούτα, τυροκομικά, κοτόπουλα, κρέατα αλλά και είδη ένδυσης, υπόδησης, απορρυπαντικά και λευκά είδη. Είναι μια άλλη πόλη μέσα στην πόλη. Είναι η καρδιά της αγοράς της Θεσσαλονίκης. Στο Καπάνι συνυπάρχουν η ιστορία, η παράδοση, ο πολιτισμός και η επιχειρηματικότητα.
Στην αγορά αυτή δουλεύω από μικρό παιδί. Οι περισσότεροι καταστηματάρχες είναι εκεί από παιδιά, τα μαγαζιά τους είναι δεύτερης και τρίτης γενιάς. Συνεχίζουν την παράδοση με τις πιο αντίξοες συνθήκες καθώς «ανταγωνιστές» τους είναι οι πολυεθνικές, και «εχθρός» τους η οικονομική κρίση. Σε αυτά τα ίδια σοκάκια, κάποτε δεν μπορούσες να περάσεις από τον κόσμο. Τώρα η κίνηση είναι αραιή, αργή, νωχελική, όπως οι θαμώνες της περιοχής. Είναι όμως άδικο γιατί εκεί υπάρχουν νέοι άνθρωποι που δίνουν καθημερινό αγώνα για να σώσουν την παράδοση και ιστορική γειτονιά. Δυστυχώς η ιστορική αγορά κινδυνεύει με αφανισμό. Οι πελάτες έχουν μειωθεί και εκείνοι που από παράδοση ή συνήθεια συνεχίζουν να την επιλέγουν έχουν μεγαλώσει ενώ τα εισοδήματα τους είναι πλέον μικρότερα ενώ οι νέοι δεν τη γνωρίζουν.
Όσα καταστήματα κλείνουν δεν ξανανοίγουν ή αν νοικιαστούν, οι καινούριοι ιδιοκτήτες τους είναι πλέον Κινέζοι.Για τους τουρίστες είναι μια σίγουρη επιλογή για ξενάγηση, οι Θεσσαλονικείς όμως που έχουμε το Καπάνι κυριολεκτικά μέσα στα πόδια μας και δεν το ξέρουμε είναι αδικαιολόγητο. Χρειάζεται η πολιτεία να αναλάβει πρωτοβουλίες δημιουργώντας θέσεις στάθμευσης και καλύτερη συγκοινωνία ώστε η πρόσβαση να είναι ευκολότερη.
Αλίμονο, αν αφήσουμε τις μεγάλες εταιρείες να καταπιούν την παράδοση και την ιστορία.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου