ediaforetiko

Γράφει η Δώρα Τσικάρη Στο τέλος της περασμένης χρονιάς βίωσα κάτι πολύ όμορφο και πολύ δύσκολο συγχρόνως. Η γέννηση πέντε κουταβιών από την σκυλίτσα μού έφερε αναστάτωση στη ζωή μου τόσο ευχάριστη όσο και δυσάρεστη. Τα όσα βίωνα με έκαναν να σκέφτομαι ότι έκανα λάθος που δεν είχα προβεί μέχρι τότε στη στείρωση του ζώου. Όταν ήταν σε οίστρο, το έβλεπα να μαζεύει τα λούτρινα ζωάκια στο χώρο του για να τα περιποιηθεί σαν να ήταν τα μωρά του. Ήταν εμφανής η επιθυμία του να αποκτήσει κουταβάκια. Ένας άλλος λόγος που δεν είχα προβεί σ’ αυτήν την ενέργεια ήταν οι πληροφορίες που είχα για το πώς γίνεται η στείρωση του ζώου. Αν αυτό συνέβαινε σε μία γυναίκα από παθολογικά αίτια, θα την λυπόταν ο κόσμος και θα την έλεγαν στείρα. Αυτό, λοιπόν, πρέπει να γίνει σ’ ένα ζώο. Θυμάμαι ότι λίγες μέρες πριν την γέννηση των κουταβιών συνάντησα μα φίλη που θεωρείται φιλόζωη κι όταν της μίλησα για το γεγονός, μου είπε ότι ακόμα και τότε μπορούσα να κάνω την στείρωση. Όταν την ρώτησα τι θ’ απογίνοντ