ediaforetiko

Επιμέλεια Καλτσάτου Γεωργία. Στο 2ο ΣΔΕ Θεσσαλονίκης υλοποιείται φέτος ένα project που αγγίζει τις πιο ευαίσθητες χορδές μας. Το θέμα του είναι τα προβλήματα μετακίνησης που συναντάνε οι πολίτες της Θεσσαλονίκης και ειδικά όσοι αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα όρασης ή κινητικό, είτε μόνιμο, είτε προσωρινό λόγω ατυχήματος. Υπεύθυνη του project είναι η περιβαλλοντολόγος Μαρία Παπανικολάου που μας μίλησε - Θα μας πείτε λίγα λόγια για το project; Παπανικολάου: Στα πλαίσια του project ασχολούμαστε με την οικολογική και ανεμπόδιστη μετακίνηση και εστιάζουμε κυρίως στα άτομα με ειδικές ανάγκες, τους τυφλούς, αυτούς που κινούνται με αμαξίδια, τις μητέρες  με καροτσάκια ή και άτομα που μπορεί να έχουν μια προσωρινή αναπηρία. Έτσι, λοιπόν, εμείς εξετάζουμε τις δυσκολίες μετακίνησης μέσα στη Θεσσαλονίκη, τα εμπόδια που υπάρχουν στα πεζοδρόμια, στους δρόμους και στους ποδηλατόδρομους. -Συναντήσατε δυσκολίες; Παπανικολάου: Εννοείται ότι υπάρχουν. Τα βασικότερα είναι η κακή κατάσταση των π

Επιμέλεια: Αναστάσιος Συρμάς Όταν μου ανακοίνωσαν ότι μου ανέθεσαν εργασία σε θέση γενικών καθηκόντων στον χώρο διαμονής των προσφύγων χάρηκα γιατί ήμουν άνεργος αρκετό χρονικό διάστημα. Όταν αντίκρισα την περιοχή που έμεναν οι πρόσφυγες ένιωσα ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μία χαράς που θα έπιανα δουλειά και ταυτόχρονα λύπης και απελπισίας. Από την πρώτη μέρα βίωσα δύσκολες καταστάσεις. Φασαρίες μεταξύ των προσφύγων, αστυνομικές κλούβες να προσπαθούν να τους χωρίσουν. Γενικότερα οι προστριβές μεταξύ των προσφύγων είναι σχεδόν καθημερινότητα, καθώς οι συνθήκες διαβίωσης δεν είναι οι καλύτερες. Αρκετοί μένουν σε σκηνές, άλλοι που θεωρούνται προνομιούχοι σε containers, ενώ το φαγητό δεν είναι πάντα καλό. Υπάρχουν γενικότερα θέματα καθαριότητας και, επίσης, συνυπάρχουν άνθρωποι με διαφορετικές κουλτούρες και πολιτισμικά στοιχεία. Η εργασία στο χώρο φιλοξενίας με ρίχνει ψυχολογικά όμως έχω ανάγκη τη δουλειά και τα χρήματα και έχω οπλιστεί με υπομονή και καρτερικότητα. Τα καθηκόντά

Επιμέλεια: Τάσος Καμπαδάκης, Κώστας Ρούμογλου Χρησιμοποιώ καθημερινά τα ΜΜΜ, στην ουσία το μόνο μέσο, το λεωφορείο, για να πάω στο 2ο ΣΔΕ Θεσσαλονίκης . Στις στάσεις του ΟΑΣΘ καθημερινά παίζεται το ίδιο έργο με πρωταγωνιστές ταλαιπωρημένους και αγανακτισμένους συμπολίτες. Λόγω των μεγάλων καθυστερήσεων στα δρομολόγια, καθημερινά εργαζόμενοι, φοιτητές και σπουδαστές περιμένουν πολλά λεπτά στις στάσεις και στη συνέχεια στριμώχνονται σαν σαρδέλες, σε βαθμό ασφυξίας, στα λεωφορεία, τα οποία αρκετές φορές μένουν στη μέση της διαδρομής εξαιτίας μηχανικών προβλημάτων. Τις ώρες αιχμής, στις στάσεις συγκεντρώνεται πλήθος κόσμου, επειδή τα λεωφορεία των πολυσύχναστων γραμμών φτάνουν με μεγάλη καθυστέρηση. Οι ώρες άφιξης που γράφουν οι φωτεινές πινακίδες δεν ισχύουν, αφού τα λεωφορεία δεν φτάνουν ποτέ την ώρα που αναγράφεται. Όσο καθυστερούν τα λεωφορεία, τόσο περισσότερος κόσμος συγκεντρώνεται στις στάσεις και μετά παλεύει ν’ ανεβεί σ’ αυτά. Μπαίνοντας σ’ ένα από τα λεωφορεία που κυκλοφορο

Επιμέλεια: Βασίλης Γκόσιος Στην καρδιά της Θεσσαλονίκης στην περιοχή που περιβάλλεται από τις οδούς: Εγνατία, Ερμού, Βενιζέλου και Αριστοτέλους υπάρχει εδώ και 100 χρόνια η αγορά του ιστορικού κέντρου της Θεσσαλονίκης, το Καπάνι . Η αγορά αυτή δημιουργήθηκε από πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, που έφτασαν στην πόλη μετά την μικρασιατική καταστροφή. Δημιούργησαν μια μικρή αγορά που γρήγορα έγινε σημείο αναφοράς. Στα πλακόστρωτα δρομάκια της βρίσκεις κυριολεκτικά τα πάντα. Ολόφρεσκα ψάρια, λαχανικά, φρούτα, τυροκομικά, κοτόπουλα, κρέατα αλλά και είδη ένδυσης, υπόδησης, απορρυπαντικά και λευκά είδη. Είναι μια άλλη πόλη μέσα στην πόλη. Είναι η καρδιά της αγοράς της Θεσσαλονίκης. Στο Καπάνι συνυπάρχουν η ιστορία, η παράδοση, ο πολιτισμός και η επιχειρηματικότητα. Στην αγορά αυτή δουλεύω από μικρό παιδί. Οι περισσότεροι καταστηματάρχες είναι εκεί από παιδιά, τα μαγαζιά τους είναι δεύτερης και τρίτης γενιάς. Συνεχίζουν την παράδοση με τις πιο αντίξοες συνθήκες καθώς « ανταγωνιστές » τους ε

Γράφει ο Κωνσταντίνος Ρούμογλου  Η απόφαση να φοιτήσω στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας ήταν δύσκολη, κι ίσως κι από τις πιο σημαντικές που έχω κληθεί να πάρω στη ζωή μου . Δεν είχα ιδέα ότι υπάρχει το  ΣΔΕ ούτε είχα ακούσει ποτέ  τίποτα. Εδώ κι αρκετά χρόνια σκεφτόμουν πόσο λάθος είχα κάνει όταν το 1983 αποφάσισα να σταματήσω το σχολείο στην τρίτη γυμνάσιου, και να αρχίσω να εργάζομαι κερδίζοντας αρκετά για την εποχή χρήματα, πιστεύοντας ότι και στο μέλλον η ζωή θα συνεχιζόταν με τον ίδιο ρυθμό .

Επιμέλεια Καλτσάτου Γεωργία. Σε μία επίσκεψη που πήγαμε στο Ραδιοφωνικό Σταθμό της ΕΡΤ3, είδαμε πολλά τεχνικά θέματα. Εγώ όμως θέλω να επικεντρωθώ σεπιο ανθρώπινα ζητήματα. Κάποια στιγμή πάνω στην ξενάγηση τους ρώτησα για τη δύσκολη περίοδο με το μαύρο στην ΕΡΤ και τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν στους εργαζόμενους του ραδιοφωνικού σταθμού.

Επιμέλεια Καλτσάτου Γεωργία Στα πλαίσια των εκπαιδευτικών δράσεων βρεθήκαμε αυτήν τη φορά στον κόσμο της τηλεόρασης. Την εμπειρία μας αυτή θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω μέσα από το άρθρο μου. Η αλήθεια είναι ότι αρχικά δεν ήθελα να το κάνω, όχι γιατί δεν μου άρεσε, αλλά γιατί είχα μαζέψει πολύ υλικό και δεν ήξερα που να εστιάσω. Καθώς είμαστε ένα "ediaforetiko" blog αποφάσισα να σας μεταφέρω πιο πρακτικά θέματα, όπως τη τεχνολογία και τα έξοδα που απαιτούνται από τους τηλεοπτικούς σταθμούς για να την ακολουθήσουν.